De wet van 21 februari 2005 heeft de bemiddeling als instrument voor conflictoplossing ingevoerd.

Dit betekent dat in alle voorziene materies (familiaal, burgerlijk, commercieel en sociaal) bemiddeling nu evenwaardig is aan een procedure of arbitrage.

Bij een conflict is het vaak de natuurlijke reactie van de betrokkenen om een rechtszaak aan te spannen om zo hun rechten af te dwingen.

Maar een rechtszaak leidt vaak tot een onherstelbare breuk in relaties, vooral wanneer het gaat over een conflict met personen uit uw onmiddellijke omgeving, zoals familieleden of buren.

Bij een rechtszaak is het vaak ‘alles of niets’: een proces win je of verlies je.

Indien er geen dialoog meer mogelijk is, kunt u overwegen een beroep te doen op een neutrale persoon, waarmee u samen een oplossing probeert te vinden voor uw probleem.

De bemiddeling heeft als belangrijk voordeel dat naar een positieve oplossing wordt gezocht voor alle partijen die betrokken zijn bij een conflict, een oplossing die voor elke partij aanvaardbaar is.

Op die manier kunt u vermijden dat er een oplossing wordt opgelegd door een rechter of een scheidsman.

De bemiddelingsprocedure wordt omkaderd door strikte juridische garanties. Het akkoord waartoe de bemiddeling leidt, zal door de rechtbank bekrachtigd en moet
bijgevolg door alle betrokkenen worden gerespecteerd.